Polski Teatr w Wilnie - powodzianom. "Pan Jowialski"
 | Polski Teatr w Wilnie - powodzianomPAN JOWIALSKIALeksander hr. FREDROPolski Teatr w Wilnie |
A. Fredro, "Ponas Jovialskis", Vilniaus lenkų teatras, spektaklis lenkų kalba.
Polski Teatr w Wilnie zaprasza na spektakl charytatywny Aleksandra hr. Fredry „Pan Jowialski” w reżyserii Inki Dowlasz (Kraków), który odbędzie się 11 października o godz. 18:00 w nowej sali teatralnej Domu Kultury Polskiej w Wilnie.
DOCHÓD ZE SPEKTAKLU ZOSTANIE PRZEKAZANY JAKO POMOC POWODZIANOM W POLSCE.
MOŻNA TEŻ DODATKOWO WESPRZEĆ POWODZIAN POPRZEZ PRZEKAZANIE DATKÓW PIENIĘŻNYCH.
Można też wesprzeć powodzian bezpośrednio klikając na poniższy link: https://cutt.ly/KeUhShAb
 | PATRONAT AMBASADY RP W WILNIE |
adaptacja i reżyseria
Inka Dowlasz
współpraca reżyserska
Irena Litwinowicz
scenografia
Rafał Piesliak
muzyka
Mariusz Czarnecki
efekty dźwiękowe
Andrzej Kaczmarczyk
wykorzystano fragmenty utworów Stanisława Moniuszki
choreografia
Tatiana Siedunowa
| OBSADA | |
PAN JOWIALSKI | Jerzy SZYMANEL |
PANI JOWIALSKA, | Renata SZYMANEL |
SZAMBELAN JOWIALSKI, | Mirosław SZEJBAK |
SZAMBELANOWA, | Teresa SAMSONOW |
HELENA, | Gabriela BŁAŻEWICZ |
JANUSZ | Dariusz PIOTROWICZ |
LUDMIR | Roman NIEDŹWIECKI |
WIKTOR | Rafał PIESLIAK |
LOKAJ | Józef BRAŻYŃSKI |
ŻANDARMI | Andrzej STANIUL Czesław LITWINOWICZ |
POKOJÓWKA | Gabriela ŽDANAVIČIŪTĖ |
| Oraz aktorzy Studia Młodzieżowego Polskiego Teatru w Wilnie |
W Zapiskach starucha Aleksander Fredro powiedział: „Komedia wyłącznie tendencyjna niczego nie nauczy, nikogo nie poprawi, więcej w niej zawsze złości niż prawdy”. Trzeba więc zostawić na boku, prostackie w gruncie rzeczy, podejście, że musimy głównie śmiać się, krytykować, wytykać cokolwiek. Należy wsłuchać się uważnie w literę tekstu, w szerszy kontekst historyczny oraz uwzględnić to, że widz lubi wyjść z teatru podniesiony na duchu.
Pan Jowialski miał prapremierę w roku 1832 w dobie przelewu krwi Powstańców Listopadowych. A tu – proszę, komedyjka. Mamy w kulturze podobne wzorce: Hamlet udawał głupka, w jakimś sensie Sokrates, bliżej naszej epoki – Witkacy. Takich ludzi nie traktuje się serio, nie szpieguje ich poczynań, nie podejrzewa o ukryte zamiary. Polski na mapie już nie ma, ale Polacy… istnieją. Potężne siły zaborców ośmieszają metodycznie wszystko, co polskie, szlacheckie, zacierają język, wydzierają religię, szaleje cenzura. I oto w pewnym galicyjskim dworze, nieco ćwiknięty szlachcic Pan Jowialski uprawia osobliwy terror – terror dobrego humoru. Lubuje się on w poezji, inscenizacjach, moralnych pouczeniach. Rozumiemy to tak, że w obliczu niemożliwego działania militarnego, wyraża on swoją postawą: ratujmy język, bogatą i barwną polszczyznę, ratujmy kulturę, ratujmy nasze wartości. Potyczki i kwasy w rodzinie okazują się skutkiem ciosów, które nieuchronnie musiały dotknąć i rujnować psychikę mieszkańców ziemi targanej wojnami, pożarami, utratą ojczyzny. Taka była epoka Fredry.
A jego komedie rządzą się – wciąż jeszcze nie do końca odkrytymi – prawami…
| Projekt finansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2023 |
 |
| Patronat honorowy Związku Szlachty Polskiej |
 |